Afgelopen weken stonden, ook voor onze afdeling en veel vrijwilligers, in het teken van de verkiezingen. Toen kwam Christchurch en de aanslag in Utrecht. Dat relativeerde alles en maakte tegelijk de verkiezingen belangrijker. Kiezen gaat ergens over!
Een paar dagen na de verkiezingen is het hoogste tijd voor een reflectie.
Er smeult iets in Nederland. Onzekerheid, wantrouwen, onvrede en boosheid. Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, schrijft erover in zijn boek Veenbrand. Lezenswaardig.
Dit gegeven, samen met de toenemende polarisering en angst voor vreemdelingen in onze samenleving baart me zorgen. Mensen buitelen over elkaar heen met steeds extremere meningen. Je ziet het gebeuren op sociale media, verjaardagsfeestjes en in Den Haag. Hard je eigen mening roepen en niet luisteren naar de mening en argumenten van anderen lijkt de norm te worden. Ook de angst voor vreemdelingen leidt bij mij tot een groot gevoel van onbehagen. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar in steeds meer dagelijkse gesprekken op het werk, op feestjes, in de taxi wordt openlijk gediscrimineerd. Een tijd geleden zei iemand “heb je al gehoord dat dat het huis om de hoek verkocht is? Ik ben zo blij dat er geen Marokkanen in komen wonen”. Gewoon in mijn buurt. Ik stond perplex. Ik heb mezelf sindsdien voorgenomen om er wel iets van te blijven zeggen en niet te denken “ach laat maar”. Niet onverschillig zijn, maar verschillig blijven. Dan maar wat minder gezellige verjaardagfeestjes.
Maar er zijn gelukkig ook veel hoopvolle en verbindende initiatieven. Initiatieven van de (te) vaak stilzwijgende meerderheid. Initiatieven dichtbij en elders. Kleine en grote initiatieven. Ik noem er twee, maar er zijn er gelukkig veel. Jongeren die naar het Malieveld gingen voor een klimaatmars. Ook enkele van onze JS-ers waren erbij. Jongeren die in actie komen voor hun toekomst. Dat geeft hoop. Een ander voorbeeld. Onze Eindhovense fractievoorzitter Hafid nam het initiatief voor een bijeenkomst, van moslims en niet moslims, naar aanleiding van de gebeurtenissen in Nieuw Zeeland. Samen verdriet delen en nadenken over samenleven in de regio Eindhoven. Schouder aan schouder. Dit zijn mooie voorbeelden van politiek met twee benen in de samenleving. Niet alleen op het gemeentehuis, Den Haag of zaaltjes debatteren, maar juist ook samen met anderen dingen doen. Op basis van je politieke overtuiging in actie komen. In woord en daad laten zien waar je voor staat. Dat is mijn inziens de opgave voor alle PvdA-leden en PvdA-politici.
Ook de verkiezingsuitslag zorgt voor gemengde gevoelens: hoop en vrees. Er is voorzichtige blijdschap, omdat de PvdA langzaam de weg omhoog heeft gevonden. Maar tegelijk ook het besef dat we nog een lange weg te gaan hebben. Voor veel kiezers zijn we (nog) geen geloofwaardig alternatief. En we weten te weinig jongeren aan ons te binden. Er is dus serieus werk aan de winkel. In een artikel in de Correspondent las ik overigens “dat een al te snelle bijstand van de Eerste Kamer aan het kabinet in het relatieve herstel van de PvdA op de proef zal stellen”. Een voorspelling om in onze oren te knopen.
Beduusd (weer een andere gevoel) ben ik van het groot aantal zetels dat nieuwkomer Forum voor Democratie behaalde. Het goede nieuws is dat opnieuw is gebleken dat onze democratie, met een meerpartijenstelsel, functioneert. Het lukt nieuwe partijen in Nederland daadwerkelijk om zetels te verkrijgen. Forum haalde stemmen in heel Nederland. In steden en op het platteland. Eerlijk is eerlijk dat is een knappe prestatie voor een nieuwkomer. De opkomst van een nieuwe partij kan ook onvrede een kanaal geven. Tot zover het goede nieuws. Voor de provinciale democratie was deze verkiezing alles behalve positief, want de verkiezingen werden volledig gekaapt door landelijke thema’s vanwege de indirecte verkiezing van de Eerste Kamer. Stof tot nadenken dus. Is dit wel een goede manier om de Eerste Kamer te kiezen? De Staatscommissie Remkes, die onderzoek deed naar ons democratisch bestel, deed geen voorstellen om dit te wijzigen. Toch een gemiste kans lijkt me.
De tegenstem van Forum voor Democratie heeft veel zetels gewonnen. Tegen immigratie, tegen de elite, tegen het partijkartel, tegen Europa, tegen de linkse indoctrinatie in het onderwijs en tegen klimaatmaatregelen want het klimaatprobleem bestaat niet. Beangstigend vind ik het als ik eerlijk ben. Zeker in combinatie met de veenbrand, zoals beschreven door Kim Putters. Maar tegelijk ook de hand in eigen boezem. Wat zijn de antwoorden van de sociaaldemocratie, in de regio Eindhoven, op de complexe vraagstukken van deze tijd? Binnenkort twee bijeenkomsten daarover (zie onze kalender). Kom je ook?
En dan de retoriek van Baudet tijdens zijn overwinningsspeech. Hij zegt letterlijk “dat we kapot gemaakt worden door mensen die ons zouden moeten beschermen en ondermijnd door onze universiteiten, onze journalisten, door de mensen die onze kunstsubsidies ontvangen en die onze gebouwen ontwerpen. En vooral worden we ondermijnd door onze bestuurders”. Dat is nogal een beschuldiging. De puinhopen van paars, maar dan anders? Om nog maar niet te spreken over de door Baudet gebruikte “boreale wereld1”. Wegblijven bij zo’n term lijkt me. Niet dus.
Maar hoe nu verder? Angst en vrees is een slechte raadgever. Hoop doet leven. Er zit maar een ding op. En dat is samen de schouders eronder. Laten zien waar we voor staan. Daar waar het kan samen met anderen. Rondom belangrijke onderwerpen maatschappelijke coalities maken. Al dan niet in een (politieke) progressieve linkse samenwerking. En daar waar nodig tegen de stroom in roeien.
Niet stil zitten en onverschillig zijn!
Dus een oproep aan mezelf en alle leden om op te staan en mee te doen. Laat van je horen. Niet alleen op het Malieveld, maar ook in gesprekken met collega’s, familie en vrienden.
Samen strijdbaar en hoopvol voorwaarts!
Mary Fiers
Voorzitter PvdA Regio Eindhoven
1 In trouw stond deze term afgelopen week toegelicht. “boreaal betekent ‘noordelijk’, naar Boreas, de Griekse god van de noordenwind. Geografen spreken daarom over boreale bossen. Omstreden is de term ‘Boreaal’ als hij opduikt in een belangrijke stichtingsmythe van Europees ultrarechts: de ‘arische’ en ‘polaire’ wortels van het Indo-Europese volk, de veronderstelde voorouders van de witte Europeanen. Nazi’s als Heinrich Himmler meenden dat het arische ras uit een mythische noordelijke provincie stamde: ‘Hyperborea’. Na de Tweede Wereldoorlog blijft de term in Frankrijk terugkomen in de teksten van Europe-Action, de beweging van de historicus en verklaard racist Dominique Venner”.
