De Vrouwen in de PvdA waren uitgenodigd voor een zaterdagochtend in het Van Abbemuseum. En niet om kunst te kijken, maar om te praten over kunst en duurzaamheid. En welke rol het Van Abbemuseum hierin zou kunnen spelen. Het gesprek was bedoeld als onderdeel van de afsluiting van het eerste seizoen van de Werksalon, een plek binnen het museum voor onderzoek en ontmoeting.
Altijd al een beetje onder de indruk van het prachtige gebouw, werden we gebracht naar de kelder, “het parlement”. Wow, wat een heerlijke ruimte: hoog, licht, kleurrijk, uitnodigend om met elkaar het gesprek aan te gaan over de vraag: wat heeft kunst te maken met duurzaamheid?
Nou, wisten wij veel. (Wat het museum met de sociaaldemocratie heeft te maken, wisten wij wel: net als de bibliotheek is dat vanouds het verheffingsinstrument bij uitstek). Een troost was dat het gezelschap van “deskundigen”, waaronder de directeur en een conservator/gespreksleider, het ook (nog) niet wist. Maar gaande de – af en toe wat (te) intellectuele – gedachtewisseling kwamen we erachter dat die relatie er wel degelijk is.
Natuurlijk, verbeter de wereld, begin bij jezelf, die kennen we. En dat vinden we ook, maar wat is het in de praktijk moeilijk om je daaraan te houden. Ieder vanuit zijn eigen ervaring kon aangeven waar de dilemma’s liggen en waar het schuurt. Interessante, concrete voorbeelden passeerden de revue.
Herkenbaar ook (vliegen vs nodig voor functie, online kopen vs al die bestelbusjes, thuiswerken vs energieverbruik, terugdringen consumptie vs werkgelegenheid etc.). Sinds de Club van Rome in 1970 met zijn alarmerende rapport kwam, is er veel gepraat over de noodzaak het roer om te gooien. Nu lijkt de tijd er eindelijk rijp voor, eindelijk is de bescherming van onze planeet urgent. De grenzen aan de groei komen akelig dichtbij. Het klimaat verandert, actie!
Overal staat duurzaamheid nu op de agenda. Ook bij het Van Abbemuseum. 
Een hele opgave voor een museum, want op een etalage van politiek correcte kunst, zoals iemand opmerkte, zit niemand te wachten. Van de andere kant, juist voor een museum voor moderne kunst moet dit meer dan een uitdaging zijn! Niet bang zijn, gewoon beginnen, en blijven praten en vooral delen met elkaar!
En los van wat hierboven staat, wat is het een mooi museum (gebouw), en wat jammer dat we er veel te weinig komen. Dat gaan we veranderen, toch?
Necla en Ria bedankt voor het organiseren van dit culturele ochtendje!
Marianne Cooijmans.
