Op voorhand had ik zoiets van het Parktheater wat moeten we daar nou weer doen, wat heeft het Parktheater met ons politiek gedreven mensen van doen?
In de oude Griekse stadstaten kwamen de mannen vaak bijeen in theater om daar op potscherven te stemmen over hun toekomst. Door de eeuwen heen en op veel verschillende plekken in de wereld werd er in theaters satire gebracht zodat politieke situaties beter inzichtelijk werden. Dus eigenlijk zou je kunnen zeggen dat politiek en theater al vanaf de vroege oudheid hand in hand gaan.
Donderdag 13 februari was een ietwat sombere grauwe dag en omdat ik 
uit Breugel moest komen was ik op ruim op tijd vertrokken, maar ik kon goed doorrijden en was dus redelijk vroeg, zou ik de eerste zijn?….nee hoor beneden in de hal stond Frank al op ons te wachten.
Met koffie en chocolaatjes werden we warm ontvangen door Giel Pastoor en zijn team in het koude berglandschap van de skihut. Met een klein beetje fantasie ben je ineens in de Alpen. Giel is ‘beweeg strateeg’ (directeur), de jongen achter de bar is ‘gast blijheids goeroe’ en dan heb je ook nog Wesley, die is gelukkig gewoon van de planning.
Na de koffie gingen we op ontdekkingsreis door het theater, eerst langs de ‘seats to meet’, mooie flexplekken die gratis te gebruiken zijn. Een aanrader zou ik zeggen! Daarna naar de Hertog Jan-zaal, boem boeboe boem klonken de trommels van de trommel groep Tago, de Koreaanse evenknie van de beroemde Japanse trommel groep Yamoto. Wij staan achter de coulissen en hebben van daar uit een mooi zicht op het podium. Deze Koreanen hebben net iets meer ‘schwung’ dan hun Japanse collega’s, het moet vast heel mooi geweest zijn dit optreden.
We lopen verder naar de volgende zaal en onderwijl vertelt Wesley ons het een en ander over de planning. De meeste artiesten komen zo rond een uur of één ’s middags aan, dan moet er snel opgebouwd en gerepeteerd worden want om 5 uur moet alles klaar zijn, medewerkers kunnen dan even thuis gaan eten om dan op tijd weer terug te zijn voor de avondvoorstelling.
We stappen de Phillips-zaal binnen, hier wordt er met man en macht gewerkt om de zaal klaar te krijgen voor het oergezellige federatie bal van het Eindhovense carnaval. Een prachtige zaal, die geheel naar wens kan worden ingericht. Wat een ambiance, ik begrijp wel dat je als Federatie Eindhovens Carnaval hier je Federatiebal viert.
Na nog wat omzwervingen eindigt onze reis waar we begonnen waren in de skihut. Onder het genot van een drankje stelt Frank de ‘beweeg strateeg’ Giel Pastoor nog wat vragen. Giel vertelt over het verlies van 7 miljoen euro die het Parktheater heeft omgebogen is in een bescheiden winst en hij vertelt over de jaarlijkse subsidie van drie miljoen euro, tegenover de jaarlijkse kosten van 10 miljoen euro.
Zelf had ik Frank op
voorhand ook wat vragen gesteld, ik wou proberen inzichtelijk te krijgen in hoeverre het Parktheater een organisatie is voor iedereen. Nog niet zo lang geleden was theater bezoek elitair en heel deftig. Waar mensen vroeger voornamelijk in de kerk samen kwamen, zijn we nu een multiculturele samenleving en zijn we gelovig of atheïst, verdeeld over verschillende kerken en godsdiensten.
Een goede plek om elkaar nu tegen te komen zou het theater kunnen zijn, hier kunnen we ongeacht godsdienst of komaf elkaar ontmoeten, kennis maken en genieten van elkaars cultuur. Ik was blij om te horen dat er werkelijk alles aan gedaan wordt om er voor te zorgen dat iedereen welkom is en ik heb het idee dat ze daar heel goed in slagen, maar op het gebied van voorstellingen voor mensen van allochtone komaf is er denk nog wel wat te verbeteren.
Arjaan Paulen
